Naast mijn werk in het uitvaartwezen vind ik het heerlijk om een hobby te hebben waar ik ontspanning in kan vinden. Ik maak hier echt tijd voor vrij want het leven bestaat niet alleen uit werken. Veel mensen besteden hun vrije tijd aan sport, tv, lezen etc. maar dat kan mij absoluut niet bekoren. Ieder zijn of haar ding !Mijn grootste hobby is het sleutelen, restaureren en berijden van bromfietsen uit de jaren ’50 en ’60. Sinds mijn jeugd sleutel ik al aan brommers. Wij hadden de ruimte en een oudere broer die ons lekker maakte met brommer crossen. Niet weten wat we moesten doen kwam bij ons niet voor. We hebben mede dankzij onze ouders een pracht jeugd gehad. Al voor mijn 16e levensjaar kocht ik een Zundapp type 517 , die ik al meerdere keren verbouwd had voordat ik officieel de weg op mocht. Wat gaf het bezit van een bromfiets je in je jeugd toch een rijk gevoel! School was voor mij een drama, ik wilde met mijn handen aan de slag.
Op 17 jarige leeftijd ben ik bij een fietsenmaker gaan werken en dat was ook de tijd dat ik begon met verzamelen van bromfietsen. Samen met mijn jongere broer had ik inmiddels wel tachtig brommers verzameld. Na 2 jaar moest ik in militaire dienst en nadien heb ik nog meerdere baantjes gehad alvorens ik op 23 jarige leeftijd zelfstandige werd. Dan volgt verkering, huwelijk, kinderen en staat de hobby jarenlang op een laag pitje. In 1998 dunden mijn broer en ik de verzameling grotendeels uit en ging ik mij meer richten op bijzondere exemplaren.
Mijn huidige verzameling schommelt al jaren rond de 50 bromfietsen, grotendeels van Nederlandse bodem, uitgezonderd 2 Zundapp’s, een Tomos, een Sarolea, een Typhoon en een Royal Nord. Welke bromfietsen staan er zoal meer in mijn schuur? Merken als Batavus, Gazelle, Eijsink, Magneet, HMW, Simplex, Maxwell, Locomotief, Wingwheel, MFB, Kaptein, Rap, Solex, Union, Sparta en uiteraard veel Berini ! Het Rotterdamse bromfietsmerk Berini heeft een speciale plek in mijn verzameling. Waarom dit merk? Misschien omdat ik onder de rook van Rotterdam woon of is het toch “de liefde” voor de glorie van weleer? Trouwens, mijn vader zijn eerste bromfiets was ook een Berini. Het zogenoemde “eitje” M13, gebouwd op zijn fiets door de plaatselijke fietsenmaker in 1953 voor 150 gulden. Dat was toen ongeveer 5 weeklonen! Nadien heeft hij een nieuwe Berini M21 gekocht. Dat was volgens zijn zeggen een grote vooruitgang.
Inmiddels heb ik zo’n 20 verschillende Berini’s staan, waarvan ruim de helft in originele staat. Dit heeft mijn voorkeur, maar soms is restaureren gewenst. Dit vind ik eerlijk gezegd ook heel leuk om zo’n bromfiets weer terug te brengen in showroomstaat. Ik probeer elk jaar wel meerdere georganiseerde bromfietsritten te rijden. Het is leuk om op deze manier medeverzamelaars te ontmoeten en bovendien te genieten van de omgeving! Het jaarlijkse evenement in Woerden en sommige beurzen zoals Rosmalen kan eigenlijk niet gemist worden. De verzamelwoede is inmiddels wel geluwd, het gaat mij nu meer om de contacten en het genieten van wat ik heb.
Zo heeft bijna elk merk wel zijn club, maar het wonderlijke was dat er nog geen Berini club bestond. Ik liep al langere tijd met het idee rond om een Beriniclub op te richten. Daar hebben wij iets aan gedaan ! Mijn medeverzamelaar en vriend, Andre de Kruif, heeft mij enorm geholpen de club op poten te zetten. Andre beheert al jaren zijn site, www.oudebrommers.nl Deze succesvolle site is wel bekend in bromfietsland. Vanaf heden is er dus ook een Berinisite, zodat Berinifans hun informatie ook onderling kunnen delen. Tevens willen wij minstens 1 x per jaar een Berinitourtocht organiseren.
Berini was zo'n ingeburgerd merk, gedurende vijftiger jaren, dat elk gezin wel een ervaring heeft met Berini. Ik zelf ben geboren in 1953, dus heb de vijftiger jaren niet geheel bewust meegemaakt. Maar ik weet dat mijn vader in 1953 een Berini M13 kocht en daar korte tijd op heeft gereden. Hij kwam's avonds laat terug van zijn werk en kwam lelijk ten val, omdat het uitlaatpijpje los trilde en tussen de spaken van het voorwiel kwam. Hij lag bewusteloos naast het fietspad en werd 's nachts pas opgemerkt door een late voorbijganger en naar het ziekenhuis gebracht. Daarna pas werd mijn moeder ingelicht door de politie, die vanuit het ziekenhuis daarover verzocht werd. Mijn moeder was in alle staten en was vreselijk ongerust. De Berini is langs de weg blijven liggen en is zoek geraakt. Na zijn herstel kocht hij een Vicky (uit Baarn) bromfiets. Eind vijftiger jaren werd er toch weer een Berini M21 aangeschaft, waarmee tot in 1962 gereden werd. Toen was het moment aangebroken van een tweedehands autootje, een Renault R4. De Berini M21 werd via een kranten zoekertje verkocht. Dat moment kan ik me nog goed herinneren, een man met zijn zoon kwamen kijken, maakte een proefrit en de Berini was verkocht. Ongeveer een maand later, nam de vader van de koper contact op met mijn ouders: zijn zoon was op de brommer om het leven gekomen in een verkeersongeval. Ik was inmiddels een tiener. De jaren zestig waren een droomperiode voor een tiener, vrijwel dagelijks kregen we gratis bromfietsen aangeboden. De meesten werden aan gort gereden op een braakliggend veldje. Anderen werden nauwgezet gesloopt, om de techniek te onderzoeken. Soms waren bromfietsen zo mooi, dat ze alleen gepoetst werden en in de schuur werden bewaard en verhandeld, voor een paar gulden. Zo heb ik ook een vrijwel nieuwe Berini Jeunesse gekregen, waar ik een tijdje illegaal op gereden heb, totdat ik een koper vond, die er fl 22 voor wilde betalen.
Hallo
Ziet er zeer indrukwekend uit heb sinds kort een Teeco tandum met een berini eitje weet je misschien een kleur code van de blauwe kapjes.
vrg Jos