Soms is in een oude schuur nog wel eens wat te vinden. Zo wist ik al jaren in een boerenschuur in Scharsterbrug een oude brommer te staan.
Hij zag er niet uit, want er zat al voor vele jaren stof op. De banden waren leeg, maar de brommer leek compleet en stond zo te zien al een hele tijd stil. Ik had de boer er al eens naar gevraagd, maar de brommer bleek van zijn schoonzoon te zijn.
Deze heb ik toen gevraagd of hij de brommer kwijt wilde. Dit wilde hij niet beslist, maar ik kon wel geld bieden. Dit deed ik, maar niet te hoog, want het moest leuk blijven. Hij zou er over nadenken en dan hoorde ik het nog wel.
Ik keek nog eens bij de brommer en zag dat het een Berini was, maar voor de rest was mij niets bekend, omdat ik ook niet zo bekend was met echt oude bromfietsen.
Apart vond ik wel de handel naast het stuur, dus hij was waarschijnlijk al vrij oud. Ondertussen stond er in het blad “het Motorrijwiel” toevallig een artikel over een Berini M23 en ik herkende meteen de brommer in de schuur. Ik heb toen contact gezocht met de redactie en zo wist ik wat deze brommer ongeveer op kon brengen en ik raakte steeds meer enthousiast. De brommer is nog wel eens te vinden, maar is toch redelijk
zeldzaam, aldus de redactie.
Toen ik de eigenaar even later weer tegen kwam, het was nu maart 2005, vroeg ik hem weer. Hij had nagedacht en deed me een voorstel. De prijs was zeer acceptabel en mede doordat ik wat geld had verdiend met tussenhandel hoefde de huishoudpot niet worden aangesproken. Ik ging dus snel akkoord en sprak af dat hij hem donderdag zou brengen. Doordat hij een busje had, was dit makkelijker dan dat ik een kar moest regelen.
De vorige eigenaar had de Berini uit 1957, 25 jaar geleden gekocht met een partij Solexen in de tijd van de solexclub in Sint Nicolaasga en had hem ooit eens aan de loop gehad. Toen was hij in de olie gezet en in de schuur beland. Eerst thuis en later bij zijn schoonvader. Vandaar die vette laag stof. De eerste eigenaar had er ooit in totaal 150 kilometer op gereden en de brommer had toen 22 jaar stil gestaan. De brommer had dus weinig gedraaid.
Dit verhaal geloofde ik meteen, omdat er ook geen gaatjes van een verzekeringsplaatje waren te vinden.
Toen mijn wederhelft de brommer zag vond ze het een hoop oud ijzer en zonde van het geld. Ik heb gezegd dat
ze maar moest afwachten, want ik had het volste vertrouwen in mijn nieuwe aanwinst en had als doel dat hij
moest lopen op de door mij georganiseerde Sint Nykster oldtimershow in juli, iets wat ruimschoots lukte.
Ik heb als eerste de ontstekingskap verwijderd en wat hier achter zat bleek als nieuw te zijn. Nadat ik de bougie verwijderd had bleek dat hij nog vonk had. Hierna heb ik de carburateur en de benzinetank gereinigd en toen kon de motor in principe weer draaien. Probleem was dat de voorste binnenband kapot was en ik geen nieuwe 24 inch binnenband had en deze waarschijnlijk moeilijk was te vinden voor een brommer.
Jammer, maar er was nog genoeg te poetsen. De rest van de middag ben ik druk geweest met schoonmaken en toen zag de brommer er stukken beter uit. De tank en de bagagedrager waren ontzettend roestig, maar het frame en de spatborden waren nog in goede staat met weinig roest. Later heb ik de tank en de bagagedrager overgespoten, maar de rest heb ik zo gelaten, omdat dit ook wel wat heeft.
Inmiddels was het tijd om naar bed te gaan en op bed kreeg ik een helder idee: een binnenband van een Solex monteren. 23 inch moest ook wel willen. De volgende dag meteen weer bezig en al gauw was het zo ver dat ik de eerste startpoging kon ondernemen.
Al gauw kwam er een mooi rustig geluid uit de motor. Hij liep als een zonnetje en ik ben meteen een eindje
omgereden. Mijn vrouw zag nu wel in dat dit beslist geen weggegooid geld was.
Ook de redactie van “het Motorrijwiel”, (die ik op de hoogte had gebracht van het slagen van mijn handel)
,vond dat ik goede handel heb gedaan.
Deze aankoop kwam mooi voor de verplichte schouwing van bromfietsen en ik had verwacht dat het verkrijgen van een kenteken wel eens problemen op zou leveren met zo’n oude bromfiets, maar gelukkig had ik het kenteken, evenals bij mijn overige drie tweewielers, gauw binnen.
De hendel naast het stuur blijkt voor het ontkoppelen van de motor te zijn. Zet je bij een Solex de motor op de band met een handel voor het stuur, bij deze brommer zet je de motor met een handel tegen de achterband aan. De motor zit onder de trapas en met de Berini valt ook prima te fietsen. De brommer had de bijnaam achterbandvreter, iets wat bij mij niet gebeurt, omdat de brommer weinig kilometers maakt.
Al met al ben ik bijzonder blij met mijn Berini, want het is toch iets wat volgens mij bijzonder is en een mooie aanvulling van mijn verzameling, die naast een aantal tweewielers bestaat uit vele stationaire motoren, een tractor, een klassieke auto en nog veel meer(...).
Bauke Bos